To pies o doskonałej pamięci, wrażliwy i bardzo czuły na okazywanie mu dowodów sympatii. Wzorowy stróż - widzi wszystko, co sie dzieje na jego terytorium, choć wygląda tak, jakby cały czas oddawał się urokom sjesty. Jest przede wszystkim spokojny i opanowany. Ale niemożna sugerować sie jego pozorną ospałością, gdyż jego reakcje bywają gwałtowne. Nie waha się podejmowac inicjatywy.
W hodowli zmierza się ku temu, by mastino napoletano był pewny swej siły, ale nieodczuwał potrzeby demonstrowania jej przy każdej okazji. Dlatego psy o agresywnym charakterze spotyka się coraz rzadziej. mimo to trzeba zaznaczyć, że nie jest to rasa nadająca się dla każdego. W nieodpowiednich rękach jej przedstawiciel może się przerodzić w psa niebezpiecznego. Pan musi sie odznaczać co najmniej tak silnym charakterem jak jego pupil.
WYCHOWANIE I ZACHOWANIE
Często przejawia naturę dominującą, nie lęka się napomnień ani kar. Nie należy go szkolić do ataku ani obrony, gdyż może być trudny do opanowania po rozbudzeniu agresji.
Jego czujność i poczucia własności terytorialnej nie trzeba doskonalić. Swoją pracę wykonuje instynktownie, ale my musimy mieć wpływ na jego decyzje. Dlatego należy bezwzględnie nauczyc go podstaw posłuszeństwa, a edukację trzeba zacząć bardzo wcześnie, gdyż tylko w młodości można nim łatwo pokierować. Z wiekiem stanie się to coraz trudniejsze.
Do świata jest nastawiony pokojowo, pod warunkiem, że świat jest pokojowo nastawiony do niego. Wychowanie mastino polega więc na właściwym kierowaniu nim i socjalizacji. Sprawą pierwszej wagi przy wyborze szczeniaka jest zrównoważony i towarzyski charakter. Trzeba wybrac malca pełnego zaufania i otwartego, bez tendencji do dominacji czy tchórzostwa. I od razu przyzwyczajac go do życia w rodzinie i zabaw z innymi psami. Jeśli w młodym wieku nie ustali się jego miejsca w hierarchii rodziny, trudno będzie skłonic go do posłuszeństwa, gdy osiągnie wiek dojrzały.
Charakter u mastifa neapolitańskiego, jak u wszystkich mastifów, kształtuje się do drugiego, trzeciego roku życia. Okres podatnośći na zabiegi wychowawcze jest więc długi, ale pamiętajmy, że pies, który w wieku 1,5 roku nie wykazywał cech dominacji, może zacząć to robić w wieku 3 lat.
AKTYWNOŚĆ I OTOCZENIE
Spokojne usposobienie mastino częściowo jest rekompensatą jego imponujących rozmiarów. Nie poleca się jednak trzymania go w mieszkaniu w bloku. Najbardziej nadaje sie do domu z ogrodem, gdzie mógłby cieszyc sie większą swobodą, aktywnością no i majestatycznie się prezentować. Uwaga! W naszym klimacie nie powinien przebywać na dworze w zimne dni. Trzeba go tez chronic przed przeciągami.
W młodym wieku uwielbia się bawić i spacerować. Do osiemnastego miesiąca życia lepiej oszczędzic mu forsownych ćwiczeń. To , czy pozostanie aktywny w latach późniejszych, zależy od naszej inicjatywy.
WYGLĄD
Uszy kopiowane bardzo krótko i ogon przyciety w 1/3 długości mają mu nadać wygląd różniący go od innych mastifów ... (w tej chwili zabieg w Polsce zabroniony). Mastino ma wiele charakterystycznych cech, nie można go więc łatwo pomylić z inną rasą.
Prostokątny kształt sylwetki (w proporcji 9:10) sprawia, że wydaje sie mniejszy, niz jest w istocie. Ale nie może sprawiać wrażenia psa lekkiego, wysokonożnego. Jego tułów jest masywny, grzbiet długi, zad nieco uniesiony. Klatka piersiowa wyjątkowo rozwinięta - szeroka i głęboka. Szerokość klatki piersiowej wynosi 45-50% wysokości w kłębie. Kończyny są bardzo mocne.
Krótka kufa wydaje się jeszcze szersza i potężniejsza z powodu licznych fałd i dużych obwisłych fafli. Kontrast między ciemnym zabarwieniem szaty a czerwoną barwą języka i dziąseł rzuca się w oczy, W przeciwieństwie do innych mastifów (doga z Bordeaux, bulmastifa) przodozgryz stanowi u niego wadę.
Sierść ma gładką, zwartą i krótką (max.1,5cm długości), miłą w dotyku. Umaszcznie we wszystkich odcieniach szarości, czarne, płowe. Szata o zabarwieniu orzechowym, gołębim, kremowycm silnie rozjaśniona bywa jedynie tolerowana, podobnie jak białe znaczenia na klatce piersiowej i palcach.
Obok mastifa angielskiego i hiszpańskiego jest to jedna z najcięższych ras - samce osiągają wagę 70 kg, a niektire nawet przekraczają 100kg. Mimo to bywają wyjątkowo zwinne. Charakterystyczny powolny, kołyszący chód przypomina swobodny i pełen gracji sposób poruszania się wielkiego kota.
PIELĘGNACJA
To nie jego krótka sierśc wymaga troski, lecz fałdy na skórze, w których zbiera się złuszczony naskórek. Może on powodować stany zapalne oraz być doskonałą pożywką dla bakterii chorobotwórczych i grzybów. Oczy są podatne na wywinięcie powieki ( co wymaga zabiegu chirurgicznego). Należy również sprawdzać regularnie stan uszu, zwłaszcza niecętych.
Waga mastino napoletano sprzyja tworzeniu się odcisków, tzw. modzeli, na łokciach i stawach skokowych. Pies nie powinien więc spać na twardym posłaniu, trzeba zapewnić mu gruby materac.
ZDROWIE
Jest podatny na dysplazję stawu biodrowego oraz łokciowego oraz skręt żołądka, podobnie jak duże rasy. Ma skłonność do zapalenia spojówek i chorób skóry, zwłaszcza w odrębie fałd.
U niektórych szczeniąt po urodzeniu tworzy się przepuklina pępkowa. jeśli blokuje ona część jelita, konieczna jest operacja (gdy szczenię wystarczająco podrośnie).
W okresie wzrostu należy zapewnic mu dużo słońca, niewymuszony ruch i prawidłowo zbilansowaną karmę. Błędy żywieniowe popełnione w młodości są trudne do naprawienia.
Nie należy wnioskować, że jest kolosen na glinianych nogach - to pies mocny , pod warunkiem, że jest właściwie selekcjonowany. Wiele zależy od odpowiedzialnych hodowców.
HISTORIA
Mastino napoletano był od wieków powszechny w środkowych Włoszech, na terenie Kampanii. Najczęściej mieszkał na dużych farmach, gdzie służył do pilnowania.
Pochodzi od rzymskich molosów, które prawdopodobnie przybyły z Azji (Sumeru i Mezopotamii) najpierw do Grecji wraz z Aleksandrem Macedońskim. Nie można wykluczyć, że w Rzymie krzyżowano je z lokalnymi rasami odziedziczonymi po etruskich i italskich przodkach.
